Productrisico’s en acceptatiecriteria op één lijst

Naam Rob van Steenbergen
Functie Softwaretester
Bedrijf Chickenwings Test Consultancy

Vaak is men zoekende naar goede acceptatiecriteria om een uitspraak te kunnen doen over het accepteren van software. Voorbeeld: ‘De gebruiker mag maximaal € 500 opnemen van zijn account’. Dit wordt dan vaak uitgebreid met specificaties om de details te beschrijven (vaak de uitzonderingen). Aan de hand hiervan kan je bepalen hoe je iets gaat testen. Maar duidelijk is dan nog niet óf je dit wel moet testen en hoe goed. Testers gebruiken productrisico’s om de diepgang van een test te bepalen.

Wat je ook kan doen is alleen testen op productrisico’s. Het feit dat een klant meer dan € 500 kan opnemen, doordat er een storing optreedt in systeem ‘x’, kan een risico zijn dat je wilt bekijken. Het risico schat je vaak in met Faalkans en een Schade-inschatting. De acceptatiecriteria (maximaal € 500 opneembaar) is ook iets wat vaak expliciet bewezen moet worden in een test. Dus wordt er vaak getest op risico’s en acceptatiecriteria. Maar is er wel een verschil tussen deze twee? Een omgekeerd acceptatiecriterium is ook een risico. Het risico dat de klant meer dan € 500 kan opnemen. Je kan een acceptatiecriterium ook schatten op Faalkans en Schade. Wat doen deze systemen?

Als we risico’s en (omgekeerde) acceptatiecriteria als hetzelfde beschouwen, kunnen we deze in één lijst beschrijven: we testen de hoogste productrisico’s en acceptatiecriteria. Het onderscheid vervalt hiermee en je kunt, als je te weinig tijd hebt om te testen, een goede afweging maken. Ik kwam bij een bedrijf waar men gewend was alle acceptatiecriteria te testen, waardoor trajecten uitliepen of belangrijke zaken niet werden getest. Het bleek zeer effectief om productrisico-sessies en analyses in te voeren en de acceptatiecriteria erin mee te nemen. Geen tijd meer? We hebben de belangrijkste risico’s én acceptatiecriteria afgedekt. En het overzicht: gewoon één lijst die er toe doet.